vervolg tafel

De tafel krijgt zijn vorm. De proefstukken zijn gemaakt en dat ging allemaal goed. De snijhoek van het gereedschap moet iets aangepast worden omdat op sommige plaatsen het beukenhout verbrand. Maar maandag a.s. gaat het frezen beginnen!!

proefstuk met positie poot en schuine kant

proefstuk lade

samengesteld blad met uitsparingen voor de laden

hetzelfde blad maar nu met de laden in positie

nog een tafel

Momenteel wordt er bij Van Leth interieurbouw in Sittard gewerkt aan een, door Reinier van der Meer ontworpen, eettafel - 280cm lang en 90 cm breed en een blad van 10 cm dik. De tafel zal zijn vorm krijgen op de CNC freestafel. Niet alleen het blad maar ook de poten worden op deze wijze gemaakt worden. Weliswaar op verschillende soorten machines maar het vormen/uitsnijden wordt gestuurd door een computer. Een voor mij een volledig nieuwe manier van maken.

Het blad bestaat uit Baubuche, uit dunne laagjes opgebouwde beukenhouten panelen welke aan elkaar gelijmd worden tot een dik pakket. Hieruit wordt de uiteindelijke vorm gefreesd. Het materiaal is voor ons volledig nieuw zodat we niet goed kunnen voorspellen wat het materiaal gaat doen tijdens de bewerkingen.

de tekening

het materiaal

 

De week van nieuw Maastricht

In het kader van "de week van nieuw Maastricht" gisteravond het LAB-café in De Brandweerkantine. Een tafelgesprek onder leiding van George Vogelaar met als gasten Pim van den Berg (straatoloog), Christiaan Kastrop (temporary lane), Nick van Aalst(hutspot), Dave Beks(baggy boys). Onderwerp van de avond: nieuwe winkel- en horecaconcepten. Er wordt momenteel hard gezocht naar een nieuwe invulling van binnensteden nu grote winkelketens failliet gaan en de huren voor kleinere ondernemers onbetaalbaar zijn.
Over horeca werd deze avond niet veel meer gezegd dan dat het een lastige tak van ondernemen is. De enige persoon aan tafel met horeca-(ondernemers)-ervaring zou daar niet meer aan beginnen. Punt. Meer werd er niet over gezegd. Over winkelconcepten werd des te meer gesproken. 
Baggy boys is een concept waarbij als service de gekochte goederen voor de klant op een locatie naar wens wordt afgeleverd. Exact zoals ik het heb voorgesteld in mijn blog van 9-11-2013. Niet dat ze het daarvan hebben over genomen. Dat zou te veel eer zijn maar ik vindt het wel leuk dat het toegepast wordt. Temporary lane is een soort "hit and run" gedachte. De winkel (store) bestaat een maand op een A1 locatie en trekt daarna weer verder naar een andere stad. Hutspot zoekt het meer in een langer verblijf op dezelfde plek. Beide winkels verkopen producten van lokale/regionale leveranciers. In het zoeken naar nieuwe blijvende oplossingen voor een binnenstad lijken me dit goede oefeningen. Er moet ergens begonnen worden. Sparren met ideeën. Jammer was dat de enthousiaste oprichters van deze bedrijven zich verloren in gekissebis over welk bedrijf nu het meest heilzaam is voor een stad.Op zich natuurlijk een interessante discussie maar je zou je ook de vraag kunnen stellen of een stadscentrum wel uit winkels zou moeten bestaan. Misschien is het centrum als groot winkelplein of als kopers(lees:geld)-magneet wel een achterhaald idee. Misschien is de stad wel gewoon bedoeld om te wonen. Met de buren buiten op een bankje zitten. Gniffelend over het idee dat het eens de grote winkelstraat was. Maar ja, ze reden toen ook nog op benzine. Op zoek naar een andere invulling dus. Het is niet gelukt om bij de laatste/huidige financiële crises het bankensysteem radicaal te veranderen terwijl de kans om het te doen nooit groter is geweest. Hopelijk wordt bij de uitwerking van het nieuwe stadsideaal niet dezelfde fout gemaakt.
Verder vond ik, hoe idealistisch de gedachten ook, de grondslag van de bovengenoemde bedrijven behoorlijk commercieel. De producenten moesten van de verkoopprijs een groot deel afdragen en bij baggy boys moet er voor elke vorm van service betaald worden. In vergelijking met action en primart, waar met enig dedain over gesproken werd, is het verdien-model voor de producerende partij dus maar een heel klein beetje beter. Argumenten hiervoor waren dat er toch ook huren betaald moeten worden en kinderen naar school moeten gaan. Ja, helder maar dat hebben de producenten ook. De uitstraling van de winkel verandert maar de zakelijke grondslag niet.

Maar goed, het was fijn om erbij te zijn. Het is een geweldig initiatief om een hele week te discussiëren over de ontwikkeling van Maastricht en aan gerelateerde evenementen deel te nemen.

Dit LAB-café heb ik samen bezocht met Pim Tabak als vertegenwoordigers van "De Stadsmuzikanten". Een collectief waarover een volgende keer meer.