winkelconcepten

Voor de detailhandel wordt het steeds moeilijker hun waren aan de man te brengen terwijl webwinkels als paddestoelen uit de grond schieten en zeer snel groeien. Misschien komt het door mijn woonomgeving of dat ik te weinig in winkels kom maar ik ben nog nergens een crossover tegengekomen: een fysieke winkel welke de voordelen van een webwinkel tot het uiterste benut.
De winkel niet meer zien als een enkelvoudig verkooppunt van spullen maar een belevenis locatie.

Als we een kledingwinkel als voorbeeld nemen (daar zijn er veel van) maar je zou elke andere winkel ervoor in de plaats kunnen zetten. Een klant komt binnenin een mooi vormgegeven omgeving met muziek dat refereert aan de gewenste beleving en vindt haar/zijn gedroomde kledingstuk. Het passen kan beginnen. Als kledingstuk en maat bepaald zijn kan de webpagina bezocht worden om de gewenste kleur uit te zoeken. Als aan alle wensen voldaan zijn kunnen de NAW gegevens ingevuld worden en het kledingstuk kan op het woonadres van de klant afgeleverd worden.Tot zover wijkt het niet zo heel veel af van de hedendaagse winkels maar er kan zoveel meer. De klant kan geinformeerd worden over de herkomst van de kleding, films vertoond over de fabricage van kleding die op dat moment in de winkel hangt. Als mensen meer weten over de achtergrond van het produkt zal de waardering daarvoor groter zijn met alle positieve aspecten die daar dan weer aan gekoppeld zijn. De kledingfabrikanten komen regelmatig negatief in het nieuws. We vinden dat dan allemaal erg maar er gebeurd niet zo heel veel. Maar als een producent het nu eens helemaal anders doet. Zo kost de produktie van een kilo katoen b.v. meer dan 6000 liter water. Als de producent nu meer hergebruikt katoen verwerkt in de kleding kan dit in de winkel meer duidelijk gemaakt worden.
Deze insteek is educatief maar de mogelijkheden zijn legio. Minder het idee van kledingmagazijn met verkoop en meer, veel meer belevenis.
Dan is er natuurlijk nog o.a. het probleem: past de kleur wel bij me. Dit is op te lossen door een foto van hoofd en/of lichaam te maken en op een groot led-scherm de betreffende kledingstukken de foto('s) en de betreffende kledingstukken, in de gewenste kleur, samen te voegen. De klant bekijkt dan niet in de spiegel maar op het scherm naar zichzelf en neemt dan een besluit. 

Een van de grootste voordelen is dat de fysieke winkel vrijwel geen voorraad meer hoeft te hebben. Van elke maat/vorm/ontwerp maar een of in ieder geval het hoogst noodzakelijke. De webwinkel heeft dan natuurlijk een grotere voorraad maar deze kan meerdere winkels bedienen en daarnaast nog de thuis winkelende. Een ander voordeel, maar dan voor de klant, is dat de klant zonder tassen de winkel uit loopt en een eventuele volgende aankoop in een andere winkel. Wil de klant ergens gaan eten dan zijn er geen tassen welke onder kleine tafeltjes tussen de voeten geschoven hoeven te worden. Enkele uren na thuiskomst worden de aankopen aan de deur afgeleverd.
Natuurlijk zijn er nog punten waar een oplossing voor gevonden moet worden zoals de klant die zijn aankoop direct wil meenemen. Bij een beperkte voorraad is dit niet mogelijk omdat een volgende klant met dezelfde maat dan niet geholpen kan worden. En zo zullen er nog wel meer aandachtspunten zijn. Een webwinkel kent ook z'n beperkingen en toch is de groei enorm.


Ik vermoed dat in de toekomst het binnenstedelijk gebied meer ontspanning, vertier en educatie moet gaan bieden en dat de daadwerkelijke handel bij de webwinkels zal plaats vinden. Nu nog detailhandelaren die het aandurven.

Bij musea zal hetzelfde moeten gebeuren. Minder plaatjesboek in een hoop stenen maar meer ervaring. Desnoods in de buitenruimte.

Het frontenpark

Kijk, een mooi initiatief van de gemeente Maastricht en Bureau Europa. Omdat het Sfinxpark gaat sluiten was er, na de vele positieve reacties, een alternatief nodig. Dat wordt het frontenpark aan de noordwest kant van Maastricht. Maar omdat de twee  parken niet met elkaar te vergelijken zijn, laat staan uitwisselbaar wordt nu aan de burgers gevraagd ideeen te leveren voor de invulling. Dit kan van alles zijn. Het is de bedoeling dat er een soort doos van Pandora (met ditmaal alleen maar goede zaken) ontstaat waar de organisatoren uit kunnen putten. Het frontenpark kent veel restricties maar biedt misschien, juist daardoor, nieuwe mogelijkheden. Wie weet welk lumineus idee ertussen zit.

Mijn inzending heb ik beperkt gehouden. Hieronder de tekeningen met een korte verklarende tekst.

boogvormige bank

langwerpige bank

Als aanvulling op solitair staande bankjes stel ik voor verzamel-eilanden te creëren. Een of twee in de buurt van lokaties die aangewezen worden voor uitvoeringen. Het is een verwijzing naar amfitheaters en de grote trappen waar mensen verzamelen om te discussiëren, naar uitvoeringen te kijken of gewoon van de zon te genieten. Een sociale plek.

De basis plaat welke als een poel in het landschap ligt is gemaakt beton waarin evt opgegraven (schoon) puinresten uit het park is verwerkt. Door het beton te slijpen worden die resten goed zichtbaar. Daarop worden houten zitelementen al dan niet met leuning geplaatst. Daartussen komen houten verhogingen.
Op deze wijze ontstaat een organisch geheel dat een landschap in een landschap vormt.

Een verdere uitbreiding van het idee verzamel-eilanden is een aansluiting op de landgoederenzone en de groene loper/A2. Er zou op verschillende lokaties op de lijn frontenpark, Boschpoort, dan overdrachtelijk over de maas, kasteel Bethlehem naar de landgoederenzone een kleine openlucht theater/uitvoerings plaats gemaakt kunnen worden met daarbij een verzamel-eiland. De verbinding is dan niet fysiek dmv van een pad maar door een lijn van cultuur.

Amerikaplein Margraten

Het is al weer enige tijd geleden maar eind vorig jaar/begin dit jaar is er een ontwerpwedstrijd uitgeschreven voor de inrichting van een deel van het Amerikaplein in Margraten (Limburg). Tegen beter weten in heb ik een ontwerp ingezonden. Op de een of andere manier voel ik dat toch als een verplichting, tav van mijzelf maar ook tav mijn werk. Je moet er veel tijd in investeren en het levert vrijwel niets op. Ambtenaren zijn, wat kunstenaars betreft, weinig geïnformeerd. Als zij nu eerst eens uitzoeken welke kunstenaars/ontwerpers zij interessant vinden mbt de lokatie. Dit vergt een inspanning. Hieruit een vijftal selecteren en deze vragen, tegen een basisvergoeding, hun visie op de lokatie te presenteren.

Ik geef toe dat aan deze methode ook haken en ogen zitten maar deze keer waren er 70 inzendingen waarvan je je kunt afvragen of al deze inzendingen even serieus bekeken zijn en vanuit welke expertise. En geen van deze inzenders, behoudens de drie genomineerden, hebben voor hun inspanningen een honorarium ontvangen. Ambtenaren orden wel betaald. De standaard afwijzingsbrief is ook al zoiets dat totaal geen recht doet aan de moeite welke genomen is om een ontwerp te maken:"het niveau van de inzendingen was erg hoog en jury had moeite......enz" Gelukkig leven kunstenaars/ontwerpers van de lucht en de liefde en hebben verder totaal geen onkosten.


Maar het was wel leuk om te doen. De vraag; wat ga ik plaatsen? Het moest betrekking hebben op fusie van de gemeenten Margraten en Eijsden. Verder nog een paar criterea welke zo vaag waren dat ze op welke gemeente of bestuursorgaan betrekking konden hebben en waar je met enige fantasie een verhaal aan kunt hangen. De fusie zelf is al enorm genoeg.  

Het Amerikaplein is geen groot plein en er staan overdag veel auto's geparkeerd welke een eventueel ruimtelijk effect te niet doen. Het werk moest dus vertikaal gericht zijn, de hoogte in. Voor mij is het dan een logische conclusie om dan aan verlichting te denken en daar dan meer van te maken dan verlichting alleen.
De ervaring die opgedaan is bij het maken van de schaal over het A2/de groene loper projekt in Maastricht zou ik hier kunnen toepassen (zie 8 november 2010). Per verlichtingsplaats twee armaturen. In de ene het stratenplan van Eijsden, in het andere dat van Margraten. Overdag moet je naar boven kijken om de stratenplannen te zien, in het donker smelten deze gemeenten samen in de projektie op straat en de omliggende muren. Twee gemeenten met elk hun eigen karakter welke samen verder gaan. Het lage armatuur is de dalgemeente, het hoge armatuur de berggemeente. 


De opdracht is uiteindelijk verleend aan Rob van Avesaath. Zijn ingediende ontwerp is dan ook erg mooi. Zie www.robvanavesaath.nl

de armaturen bij daglicht

de projectie van de respectievelijke stratenplannen

drijvende huizen

Af en toe kom je iets tegen waar je direct weg van bent. De "drijvende" huizen van H&P  

architects is zo iets. Het ontwerp is zeer doeltreffend. Een groot probleem waar 
mensen in gebieden met groot overstromings risico, Vietnam en Bangladesh b.v., 
mee te kampen hebben is dat ze na een dergelijke ramp alles kwijt zijn; huis met 
inboedel, vee, oogst. Dat betekent dat ze iedere keer alles van de grond af aan moeten
opbouwen. Met een hoge overstromings frequentie blijft er dus nooit iets duurzaams 
staan. Bij dit ontwerp is gedacht aan o.a. vuil- en schoonwateropslag, hangende tuinen
voor korte termijn voedselvoorziening, ventilatie bij slecht weer maar ook bij extreme
hitte. Bij slecht weer en storm is het huis dusdanig af te sluiten dat er een bamboe
bunker ontstaat.
Een geweldig projekt.

http://www.designboom.com/architecture/low-cost-house-for-middle-vietnam/

maastricht culturele hoofdstad 2018

Jammer genoeg is Maastricht het niet geworden. Veel mensen hebben zich de afgelopen jaren ingespannen om mooie ideeen te maken zodat Maastricht DE hoofdstad zou worden van cultuurminnend Europa. Het mocht helaas niet zo zijn. Laten we ons inspannen en voorkomen dat al deze prachtige voorstellen zomaar in de prullebak verdwijnen en we niet te maken krijgen met culturele verdroging.

reactivate en local reality

Krap twee weken voor de opening werd ik door Saskia van Stein van Bureau Europa gevraagd of ik de tentoonstelling "reactivate" wilde realiseren. In tegenstelling tot de tentoonstellingen van de afgelopen jaren, welke werden vormgegeven door Event Architects, zou deze nu verzorgd worden door Maurer United. Het is natuurlijk altijd leuk om eens met een ander bureau samen te werken. Nog leuker zou het zijn om zelf eens een tentoonstelling te ontwerpen. Volledig dan en niet alleen de losse eindjes (het zijn meer einden, maar dat terzijde) zoals ook weer bij deze tentoonstelling. Wie weet, ..

Hoewel er maar weinig tijd voor was heb ik de opdracht aangenomen en, zoals dat gaat bij de bouw van tentoonstellingen, is het uiteindelijk veel meer werk geworden dan op de eerste tekeningen gepresenteerd werd. Zoveel meer dat er zelfs een tweede tentoonstelling gemaakt moest worden: local reality van Tim Prins. Het was erg inspirerend om te werken met vormgevers die allen verschillende denkwijzen hebben. Verder was het natuurlijk heerlijk om samen te werken met het team welk met niet te temmen inzet de beide tentoonstellingen heeft gerealiseerd. Zonder hun had er niets gestaan. Dit team bestond uit allemaal kunstenaars en vormgevers. Het mooie van samenwerken met dit team is dat ze allemaal een eigen visie (zeg maar commentaar) op de aangeleverde ontwerpen hebben en dat er tijdens het werken af en toe flink gemopperd word maar dat ze allemaal lange dagen maken en veel eigen initiatief tonen om een mooie en goede tentoonstelling neer te zetten. Dit team bestond uit:

Roel Knappstein

Andries Hoogenraad

Jack Reubsaet

Tonn Prins

Jeroen Everts

Eric van de Poel

maurer united/saskia van stein

Nu ik toch een lijstje gemaakt heb kan er nog wel eentje bij. Een materiaallijst:

160 m2 vlechtmatten

1500 m hout in diverse maten

1500 schroeven

5000 spijkernieten

242 uren arbeid

maurer united/saskia van Stein

local reality - tim prins

Landart Maastricht

Vandaag in de stromende regen de laatste hand gelegd aan mijn werk voor het Landart project in het park van kasteel Bethlehem. 

Eerst werd een poort geplaatst. Deze maakte ooit deel uit van de entree constructie van het Sphinx-park maar mocht, van de gemeente, toen niet geplaatst worden.

Rondom deze poort is daarna een raster van bamboe stengels gemaakt. In het oorspronkelijke idee waren dit kleine boomstammetjes uit hakbossen maar aangezien er vanwege het broedseizoen niet meer gekapt mag worden moest er een alternatief gevonden worden. Met bamboe is het fijn werken; licht en sterk. Een stuk lichter dan met de boomstammetjes. 

Het was even zoeken naar een evenwicht tussen de relatief zware poort en het lichte raster. Het is, dacht ik, gelukt. Het hele werk is wat transparanter geworden dan het idee waarvan ik uit gegaan ben. Daar ben ik wel blij mee.

Morgenmiddag is van 15.00 tot 17.00 uur de opening. Nu maar hopen dat het niet zo regent als vandaag. 

grapes

"Grapes" van Ai Weiwei. Een werk samengesteld uit krukjes. Prachtige vorm.

sphinxpark

Het is al weer enkele maanden geleden dat het Sphinxpark in Maastricht geopend werd. Voor de opening werd ik door Guus Beumer en Loes van Oort benaderd met de vraag of ik definitie wilde geven aan de ingangen van dit park. Een mooie opdracht. Helaas werden de beide ontwerpen door de gemeente afgewezen op gronden welke alleen een ambtenaar kan verzinnen. Er zat dus niets anders op dan het al bestaande hek aan te houden.

ingang sphinxpark

Naar aanleiding van de ontwerpen kwam het landbouwbelang ook met een vraag. Of ik een doorgang wilde ontwerpen (en maken!) van het Sphinxpark naar de Proeftuin. Het moest overeenstemmen met de ruigheid van het park en de tijdelijkheid uitstralen. Ik kreeg 5 uur de tijd om te bouwen en hulp met weinig tot geen bouwervaring. Het werd een geweldige ervaring. Met een grote stapel wilgenstammen en repen binnenband hebben we met veel plezier een poort gemaakt. Geen aanvragen, geen ambtenaren. Het werd gewoon gedaan. Tijdens het bouwen kregen we vaak de vragen: stort dit niet in? Nu, meer dan 8 maanden later, staat het nog steeds en het ziet er naar uit dat het blijft staan tot het einde van het park in september.

fotografie: Guus van den Akker

vol goede moed

Voor iedereen een 

goed

gezond en 

aangenaam jaar vol 

optimisme en 

goede moed.