Amerikaplein Margraten

Het is al weer enige tijd geleden maar eind vorig jaar/begin dit jaar is er een ontwerpwedstrijd uitgeschreven voor de inrichting van een deel van het Amerikaplein in Margraten (Limburg). Tegen beter weten in heb ik een ontwerp ingezonden. Op de een of andere manier voel ik dat toch als een verplichting, tav van mijzelf maar ook tav mijn werk. Je moet er veel tijd in investeren en het levert vrijwel niets op. Ambtenaren zijn, wat kunstenaars betreft, weinig geïnformeerd. Als zij nu eerst eens uitzoeken welke kunstenaars/ontwerpers zij interessant vinden mbt de lokatie. Dit vergt een inspanning. Hieruit een vijftal selecteren en deze vragen, tegen een basisvergoeding, hun visie op de lokatie te presenteren.

Ik geef toe dat aan deze methode ook haken en ogen zitten maar deze keer waren er 70 inzendingen waarvan je je kunt afvragen of al deze inzendingen even serieus bekeken zijn en vanuit welke expertise. En geen van deze inzenders, behoudens de drie genomineerden, hebben voor hun inspanningen een honorarium ontvangen. Ambtenaren orden wel betaald. De standaard afwijzingsbrief is ook al zoiets dat totaal geen recht doet aan de moeite welke genomen is om een ontwerp te maken:"het niveau van de inzendingen was erg hoog en jury had moeite......enz" Gelukkig leven kunstenaars/ontwerpers van de lucht en de liefde en hebben verder totaal geen onkosten.


Maar het was wel leuk om te doen. De vraag; wat ga ik plaatsen? Het moest betrekking hebben op fusie van de gemeenten Margraten en Eijsden. Verder nog een paar criterea welke zo vaag waren dat ze op welke gemeente of bestuursorgaan betrekking konden hebben en waar je met enige fantasie een verhaal aan kunt hangen. De fusie zelf is al enorm genoeg.  

Het Amerikaplein is geen groot plein en er staan overdag veel auto's geparkeerd welke een eventueel ruimtelijk effect te niet doen. Het werk moest dus vertikaal gericht zijn, de hoogte in. Voor mij is het dan een logische conclusie om dan aan verlichting te denken en daar dan meer van te maken dan verlichting alleen.
De ervaring die opgedaan is bij het maken van de schaal over het A2/de groene loper projekt in Maastricht zou ik hier kunnen toepassen (zie 8 november 2010). Per verlichtingsplaats twee armaturen. In de ene het stratenplan van Eijsden, in het andere dat van Margraten. Overdag moet je naar boven kijken om de stratenplannen te zien, in het donker smelten deze gemeenten samen in de projektie op straat en de omliggende muren. Twee gemeenten met elk hun eigen karakter welke samen verder gaan. Het lage armatuur is de dalgemeente, het hoge armatuur de berggemeente. 


De opdracht is uiteindelijk verleend aan Rob van Avesaath. Zijn ingediende ontwerp is dan ook erg mooi. Zie www.robvanavesaath.nl

de armaturen bij daglicht

de projectie van de respectievelijke stratenplannen

drijvende huizen

Af en toe kom je iets tegen waar je direct weg van bent. De "drijvende" huizen van H&P  

architects is zo iets. Het ontwerp is zeer doeltreffend. Een groot probleem waar 
mensen in gebieden met groot overstromings risico, Vietnam en Bangladesh b.v., 
mee te kampen hebben is dat ze na een dergelijke ramp alles kwijt zijn; huis met 
inboedel, vee, oogst. Dat betekent dat ze iedere keer alles van de grond af aan moeten
opbouwen. Met een hoge overstromings frequentie blijft er dus nooit iets duurzaams 
staan. Bij dit ontwerp is gedacht aan o.a. vuil- en schoonwateropslag, hangende tuinen
voor korte termijn voedselvoorziening, ventilatie bij slecht weer maar ook bij extreme
hitte. Bij slecht weer en storm is het huis dusdanig af te sluiten dat er een bamboe
bunker ontstaat.
Een geweldig projekt.

http://www.designboom.com/architecture/low-cost-house-for-middle-vietnam/

maastricht culturele hoofdstad 2018

Jammer genoeg is Maastricht het niet geworden. Veel mensen hebben zich de afgelopen jaren ingespannen om mooie ideeen te maken zodat Maastricht DE hoofdstad zou worden van cultuurminnend Europa. Het mocht helaas niet zo zijn. Laten we ons inspannen en voorkomen dat al deze prachtige voorstellen zomaar in de prullebak verdwijnen en we niet te maken krijgen met culturele verdroging.